Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Τα δόντια

Ασχοληθήκαμε με το θέμα των δοντιών σήμερα   παρομοιάζοντας το στόμα μας σαν ένα παλάτι-κάστρο στο οποίο ζουν όμορφες πριγκίπισσες. Οι πριγκίπισσες αυτές , όπως όλες οι καλές και όμορφες πριγκίπισσες , έχουν εχθρούς που τις μισούν και προσπαθούν πάντα να τους κάνουν κακό. Ασφαλώς κάστρο χωρίς ιππότες δε γίνεται .  Έτσι όταν οι εχθροί (μικρόβια , τερηδόνα) εισβάλλουν στο κάστρο (στόμα) και προκαλούν ζημιές στις πριγκίπισσες (δόντια) έρχονται οι ιππότες (οδοντόκρεμα , οδοντόβουτσα ,οδοντικό νήμα) και μαζί με τον υπόλοιπο στρατό ( γάλα, γιαούρτι, φρούτα) δίνουν μάχη και καθαρίζουν το κάστρο, δίνοντας του πάλι καθαρή όψη. Η περιγραφή αυτή άρεσε στα μικρά μας και συνεχίσαμε φτιάχνοντας ένα μικρό κουκλοθέατρο για την παραπάνω ιστορία. Η ιδέα  του κουκλοθέατρου είναι  από  το blog μιας  άλλης συναδέλφου (ίσως της Pitsina -δε θυμάμαι πολύ καλά τώρα ) την οποία ευχαριστούμε πολύ.


Αρχικά τα παιδιά χρωμάτισαν και έκοψαν τις κούκλες τους.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Αισθήσεις - Ακοή


Η αίσθηση που ακολούθησε την Όραση ήταν η Ακοή. 

Αισθήσεις-Όραση


Με αφορμή το παραμύθι  Ένα λιοντάρι με γυαλιά  ασχοληθήκαμε με την όραση .

 Η κούκλα Όραση ...

Ένα λιοντάρι με γυαλιά


Μετά από σχετική πρόσκλησή μας, η συγγραφέας κυρία Ιωάννα Κυρίτση Τζιώτη  επισκέφθηκε το σχολείο μας και με χαρά μας παρουσίασε το παραμύθι της  "Ένα λιοντάρι με γυαλιά".

Αισθήσεις-Εγκέφαλος


Συνεχίζουμε από σήμερα τη μεγάλη θεματική ενότητα "Εαυτός" που διακόψαμε λόγω Χριστουγέννων,  και αυτό το διάστημα θα ασχοληθούμε με το σώμα και τις λειτουργίες του. 
Θα επικεντρωθούμε   στον εγκέφαλο και στη συνεργασία του με τις αισθήσεις μας.
Η κούκλα Εγκέφαλος  παρουσιάζεται και συστήνεται στα παιδιά.

Ιανουάριος Καλό μήνα



Σήμερα μιλήσαμε για τον Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του χρόνου. 
Αρχίσαμε με το ποίημά του που το έχει γράψει η συγγραφέας Ιωάννα Κυρίτση Τζιώτη.

Ο Γενάρης σπάει ρόδι, 
βασιλόπιτα κερνάει,
 το παλιό του το τεφτέρι, 
στα σκουπίδια το πετάει.

Πρώτος πρώτος καθισμένος
 μες στου χρόνου το τρενάκι,
 φορτωμένος με ελπίδες,
 ξεκινάει το ταξιδάκι.

Βασιλόπιτα 2013



Φέτος οι βασιλόπιτες ήταν προσφορά του συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας. Το γεγονός ότι φέτος δεν φτιάξαμε βασιλόπιτα στο σχολείο με τα παιδιά, μας έδωσε τη δυνατότητα για άλλου είδους δραστηριότητες.Έτσι λοιπόν αρχίσαμε παρατηρώντας και θαυμάζοντας τη βασιλόπιτα που μας έφτιαξε η μητέρα του Θ.

Το πρώτο θέμα που μας απασχόλησε ήταν το σχήμα της.
ΚΥΚΛΟΣ !!! φώναξαν όλοι μαζί.
Δεύτερο θέμα ήταν το χρώμα.
ΑΣΠΡΟ!!!! σαν το χιόνι που εμείς στην Τρίπολη δεν είδαμε ακόμη.
Τρίτο θέμα ήταν από τι ήταν φτιαγμένη.
Ο Θ. ομολόγησε ότι δεν ήξερε αφού αυτός προτίμησε να δει ποδόσφαιρο με τον μπαμπά του, παρά να συμμετέχει στην παρασκευή της.
Τέταρτο θέμα ήταν η διακόσμησή της.
2013!!! Διάβασαν δυνατά. Αναγνωρίσαμε ένα ένα τα ψηφία .


Τι είναι όμως αυτά τα γράμματα στο πάνω μέρος;

Αναγνώρισαν το Χ όπως Χάρης, Χρήστος, Χριστούγεννα, χρώμα......
και το Π όπως Πετρούλα, Παναγιώτης, Παρασκευή.....
Σκεφτήκαμε  ότι η μαμά του Θ. είχε γράψει κάτι με ένα μυστικό κώδικα που  έπρεπε να αποκρυπτογραφήσουμε  Με λίγη παραπάνω προσπάθεια τα καταφέραμε. Καταλήξαμε ότι μας είχε γράψει με κώδικα μια ευχή:
Χρόνια Πολλά!!!!!
Στη συνέχεια φτιάξαμε και εμείς βασιλόπιτα σε φύλλο εργασίας και τη διακοσμήσαμε. Γράψαμε επίσης ποιος κέρδισε το φλουρί στη βασιλόπιτα του σπιτιού του.





Επειδή στο σχολείο μας μαθαίνουμε να λέμε "ευχαριστώ" και "παρακαλώ" ευχαριστήσαμε τη μαμά του Θ. χαρίζοντάς της μερικές ζωγραφιές μας.







Και ήρθε η ώρα να κόψουμε την πίτα.
Σταυρώσαμε και αρχίσαμε : το πρώτο κομμάτι του Χριστού, το δεύτερο του Νηπιαγωγείου μας το τρίτο για τις κυρίες και με τη σειρά μετά όλα τα παιδάκια μας.



Ας τη δοκιμάσουμε! Μμμμμμ! Νόστιμη!!!! Μπράβο μαμά του Θ.!!!!

Οι τυχεροί που κέρδισαν τα φλουριά.....
η Ν.  για το ολοήμερο....


....και τα δωράκια από το Σύλλογο Γονέων.



...δύο πολύ ωραία και χρήσιμα βιβλία!!!

Ευχαριστούμε πολύ!!!!

Πατώντας  εδώ μπορείτε να δείτε τη συνταγή για τη βασιλόπιτα που φτιάξαμε πέρσι στο Νηπιαγωγείο μας.

Το έθιμο της βασιλόπιτας


Υπάρχουν δύο παραδόσεις για το έθιμο αυτό. Η πρώτη λέει ότι ο ίδιος ο Άγιος Βασίλειος σκέφτηκε το τέχνασμα αυτό, θέλοντας να προσφέρει χαρά χωρίς να ακούει ούτε ένα ευχαριστώ. Ήθελε να βλέπει τα πρόσωπα των ανθρώπων να φωτίζονται από χαρά. Τι έκανε λοιπόν; Έπαιρνε λίρες, τις έβαζε μέσα στις πίτες και τις μοίραζε στους φτωχούς. Έπειτα καθώς έτρωγαν τις πίτες, έβρισκαν το δώρο του Αγίου Βασιλείου και περνούσαν όμορφα τις γιορτές. Έτσι διατηρήθηκε η παράδοση να βάζουμε και εμείς φλουρί για να τιμήσουμε τον Άγιο Βασίλειο και προς τιμήν του ονομάσαμε την πίτα, βασιλόπιτα.
Η δεύτερη παράδοση έχει να κάνει με μία ιστορία που έλαβε χώρα πριν 1500 χρόνια περίπου στην πόλη Καισάρεια της Καππαδοκίας, στην Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε βοηθώντας κάθε φτωχό και ανήμπορο. Κάποια μέρα ένας στρατηγός-τύραννος της περιοχής ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης αλλιώς θα την πολιορκούσε και θα την κατακτούσε. Ο Μέγας Βασίλειος προσευχόταν όλο το βράδυ για να σώσει ο Θεός την πόλη. Την  επόμενη μέρα ο στρατηγός περικύκλωσε με το στρατό του την Καισάρεια και εισέβαλε απαιτώντας να δει τον δεσπότη ο οποίος εκείνη την ώρα προσευχόταν στο ναό, διατάσσοντας να του δοθεί αμέσως όλο το χρυσάφι της πόλης.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι κάτοικοι της πόλης δεν είχαν τίποτα το αξιόλογο να του δώσουν. Ο στρατηγός θύμωσε τόσο πολύ που απείλησε ότι θα εξορίσει τον δεσπότη, λέγοντας ότι μπορεί και να τον σκοτώσει αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας όμως αγαπούσαν τόσο πολύ τον δεσπότη τους που έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Τι έκαναν λοιπόν; Μάζεψαν ό,τι χρυσαφικά είχαν και τα παρέδωσαν στον στρατηγό...Αυτός όμως ήταν τόσο εξοργισμένος που διέταξε τον στρατό του να επιτεθεί στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος για να προστατέψει την πόλη προσευχήθηκε και έδωσε στον στρατηγό ένα σεντούκι με ό,τι χρυσαφικά είχαν μαζευτεί.
Όταν όμως ο στρατηγός πήγε ν' ανοίξει το σεντούκι έγινε ένα θαύμα! Όσοι ήταν εκεί αντίκρισαν μία λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να επιτίθεται με δέος πάνω στον στρατηγό και τους δικούς του. Αμέσως εξαφανίστηκαν τόσο ο στρατηγός όσο και ο στρατός του. Ο καβαλάρης ήταν ο άγιος Μερκούριος και οι στρατιώτες του ήταν οι άγγελοι.
Αφού όμως σώθηκε η πόλη, ο Μέγας Βασίλειος βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα...Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους και η μοιρασιά θα έπρεπε να είναι απόλυτα δίκαιη. Προσευχήθηκε λοιπόν πάλι για να τον φωτίσει ο Θεός τι να κάνει. Και η λύση βρέθηκε! 
Κάλεσε τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο κάθε ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά και τα μοίρασε σαν ευλογία στους πιστούς. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν αλλά η μεγάλη έκπληξη ήρθε όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμί και έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Αυτό το ψωμάκι ήταν η βασιλόπιτα, η οποία έφερνε χαρά και ευλογία στους ανθρώπους.
Έκτοτε φτιάχνουμε και εμείς βασιλόπιτα βάζοντας ένα φλουρί μέσα την πρώτη μέρα του χρόνου, την ημέρα του Αγίου Βασιλείου.
Πηγή: Γιατί άραγε βάζουμε ένα φλουρί μέσα στη βασιλόπιτα; | iefimerida.gr 


Καλή χρονιά σε όλους !!!!!